Blog

Η διαμόρφωση του σπειροειδούς δακτυλίου — η διαστατική σχέση μεταξύ των σπειροειδών δακτυλίων και των θυρών της βαλβίδας — καθορίζει εάν μια βαλβίδα έχει συνεχή ροή (υπό-επικάλυψη), θετική διακοπή (επικάλυψη) ή στιγμιαία εναλλαγή (μηδενική επικάλυψη), επηρεάζοντας άμεσα τα χαρακτηριστικά ελέγχου του κυλίνδρου, την ακρίβεια τοποθέτησης και την ενεργειακή απόδοση.

Η σωστή επιλογή του υλικού στεγανοποίησης της βαλβίδας απαιτεί την προσαρμογή της χημικής σύνθεσης του ελαστομερούς στις συνθήκες λειτουργίας: NBR για γενικές εφαρμογές, FKM (Viton®) για αντοχή σε χημικά και υψηλές θερμοκρασίες και HNBR για βελτιωμένη απόδοση σε ευρύτερο φάσμα θερμοκρασιών και χημικών ουσιών, με συμβατότητα που καθορίζεται από τη δομή του πολυμερούς και τα πρόσθετα.

Η τριβή του πηνίου προκύπτει από δυνάμεις πρόσφυσης σε μοριακό επίπεδο μεταξύ των επιφανειών των βαλβίδων και των αποθέσεων ρύπων, κυρίως ενώσεων τύπου βερνικιού που σχηματίζονται μέσω οξείδωσης, πολυμερισμού και θερμικής αποικοδόμησης λιπαντικών και ατμοσφαιρικών ρύπων, δημιουργώντας δυνάμεις στατικής τριβής που υπερβαίνουν τις κανονικές δυνάμεις ενεργοποίησης.

Η ανοδίωση και οι επιφανειακές επεξεργασίες παρατείνουν δραματικά τη διάρκεια ζωής του σπειροειδούς βαλβίδας, δημιουργώντας προστατευτικά φράγματα κατά της φθοράς, της διάβρωσης και της μόλυνσης, με την σκληρή ανοδίωση να παρέχει έως και 10 φορές μεγαλύτερη αντοχή στη φθορά, ενώ οι εξειδικευμένες επικαλύψεις μπορούν να μειώσουν τους συντελεστές τριβής κατά 80% και να εξαλείψουν τη γαλβανική διάβρωση σε συστήματα πολλαπλών μετάλλων.

Η επιλογή του τύπου σπειρώματος και οι κατάλληλες μέθοδοι στεγανοποίησης είναι κρίσιμης σημασίας για την αξιοπιστία του πνευματικού συστήματος, με τα σπειρώματα NPT να χρησιμοποιούν κωνική παρεμβολή για τη στεγανοποίηση, τα σπειρώματα BSP να απαιτούν φλάντζες ή στεγανωτικά υλικά και τα σπειρώματα G να έχουν σχεδιαστεί για στεγανοποίηση με O-ring, καθένα από τα οποία απαιτεί συγκεκριμένες τεχνικές εγκατάστασης και συμβατά εξαρτήματα για λειτουργία χωρίς διαρροές.