Blog

Właściwy dobór materiału uszczelniającego zawór wymaga dopasowania składu chemicznego elastomeru do warunków pracy: NBR do zastosowań ogólnych, FKM (Viton®) do zastosowań wymagających odporności chemicznej i wysokich temperatur oraz HNBR do zastosowań wymagających zwiększonej wydajności w szerszym zakresie temperatur i chemikaliów, przy czym kompatybilność zależy od struktury polimeru i dodatków.

Tarcie szpuli wynika z sił adhezji na poziomie molekularnym między powierzchniami zaworów a osadami zanieczyszczeń, głównie związkami podobnymi do lakieru, powstałymi w wyniku utleniania, polimeryzacji i degradacji termicznej smarów i zanieczyszczeń zawartych w powietrzu, tworząc siły tarcia statycznego, które przekraczają normalne siły uruchamiające.

Anodowanie i obróbka powierzchni znacznie wydłużają żywotność suwaka zaworu, tworząc bariery ochronne przed zużyciem, korozją i zanieczyszczeniem. Twarde anodowanie zapewnia nawet 10-krotną poprawę odporności na zużycie, a specjalistyczne powłoki mogą zmniejszyć współczynnik tarcia o 80% i wyeliminować korozję galwaniczną w systemach wielometalowych.

Wybór typu gwintu i odpowiednie metody uszczelniania mają kluczowe znaczenie dla niezawodności układów pneumatycznych. Gwinty NPT wykorzystują stożkowe dopasowanie do uszczelniania, gwinty BSP wymagają uszczelek lub uszczelniaczy, a gwinty G są przeznaczone do uszczelniania za pomocą pierścieni O-ring. Każdy z nich wymaga określonych technik montażu i kompatybilnych komponentów, aby zapewnić szczelność działania.

Armatura zaworu pneumatycznego (często nazywana tłokiem) to ruchomy rdzeń ferromagnetyczny wewnątrz zaworu elektromagnetycznego, który reaguje na pole magnetyczne, otwierając lub zamykając otwór zaworu. Pełniąc rolę “serca” zaworu, przekształca energię elektryczną w ruch mechaniczny, precyzyjnie kontrolując przepływ powietrza.